در این دوره زمانه، با گسترش روزافزون شبکه‌های اجتماعی و فضاهای آنلاین، مفهوم خیانت نیز ابعاد جدیدی به خود گرفته است. دیگر خیانت فقط محدود به روابط فیزیکی نیست، بلکه تعاملات آنلاین نیز می‌توانند به همان اندازه مخرب و آسیب‌زا باشند. این مقاله به بررسی 19 نوع از خیانت‌های رایج در فضای مجازی می‌پردازد:

• چت پنهانی: برقراری ارتباط عاطفی یا جنسی با فردی دیگر به صورت پنهانی از همسر یا شریک زندگی.

شریک زندگی در شبکه‌های اجتماعی: انتقاد یا تمسخر همسر یا شریک زندگی در شبکه‌های اجتماعی.

• مقایسه همسر با دیگران در فضای مجازی: مقایسه همسر یا شریک زندگی با افراد دیگر در شبکه‌های اجتماعی و احساس نارضایتی.
• فریب دادن از طریق کلاهبرداری های آنلاین: سرقت و کلاهبرداری که منجر به سواستفاده شود.
• نگاه کردن عکس های جنسی دیگران در خفا: نگاه کردن عکس های جنسی دیگران در خفا می‌تواند حسادت و عدم اطمینان را در رابطه ایجاد می کند
• توهین و فحاشی آنلاین:بهره‌گیری از کلمات توهین آمیز و فحاشی در فضای مجازی نسبت به طرف مقابل خود
• برنامه ریزی ملاقات های پنهانی:در فضای مجازی برای دیدارهای حضوری با شخص دیگری بدون اطلاع همسر و یا شریک زندگی
• ابراز علاقه به دیگران: بیان احساسات عاشقانه و ابراز علاقه به شخص دیگری در فضای مجازی به دور از اطلاع و رضایت همسر خود







19 نوع خیانت در فضای مجازی: خطوط قرمز نامرئی

1. لایک‌های بی‌دریغ و هدفمند

نوشته های مشابه
• 
  روانشناسی خیانت مرد به زن: 21 نکته کلیدی

  شهریور 3, 1404

لایک کردن مداوم پست‌های فردی خاص، به ویژه اگر محتوای آن خصوصی یا صمیمانه باشد، می‌تواند نشانه‌ای از توجه ویژه و فراتر از یک تعامل ساده باشد.

اگر این لایک‌ها به صورت پنهانی و دور از چشم همسر یا پارتنر انجام شود، جنبه‌ی مخفیانه بودن آن تقویت شده و احتمال ایجاد سوءتفاهم و ناراحتی را افزایش می‌دهد.

لایک کردن عکس‌ها یا ویدیوهای خاصی که با عرف یا ارزش‌های رابطه در تضاد است، نیز می‌تواند نوعی خیانت محسوب شود.

تشخیص اینکه آیا لایک‌ها به قصد فریب یا جلب توجه انجام می‌شوند یا نه، نیازمند بررسی دقیق‌تر رفتار فرد و سابقه‌ی او است.

فراوانی و نوع محتوای لایک شده، کلید اصلی در تشخیص هدف واقعی این تعاملات است.

آیا این لایک‌ها صرفاً یک عادت هستند یا نشان‌دهنده‌ی علاقه‌ی خاص به فرد مقابل؟

توجه به این نکته ضروری است که لایک‌ها می‌توانند شروع یک رابطه‌ی عاطفی پنهانی باشند.

2. کامنت‌های نامناسب و دوپهلو

نوشتن کامنت‌های صمیمانه و اغواکننده زیر پست‌های دیگران، مخصوصا اگر این کامنت‌ها دارای بار جنسی یا عاطفی باشند، می‌تواند نوعی خیانت محسوب شود.

بهره‌گیری از اصطلاحات و کلماتی که در یک رابطه عاشقانه استفاده می‌شوند، در فضای عمومی و برای جلب توجه دیگران، نقض حریم شخصی رابطه است.

پاسخ دادن به کامنت‌های دیگران به شکلی که همسر یا پارتنر را نادیده بگیرد، نیز می‌تواند نشانه‌ای از بی‌توجهی و عدم احترام باشد.

کامنت‌هایی که به صورت پنهانی و با بهره‌گیری از اکانت‌های جعلی نوشته می‌شوند، نشان‌دهنده‌ی تلاش برای مخفی کردن ارتباط و فعالیت‌ها هستند.

نوشتن کامنت‌های تملق‌آمیز و اغراق‌آمیز برای افرادی که با آنها رابطه‌ی نزدیکی وجود ندارد، می‌تواند برای همسر یا پارتنر آزاردهنده باشد.

به اشتراک گذاشتن اطلاعات شخصی و صمیمی با دیگران در کامنت‌ها، به نوعی نقض اعتماد و حریم خصوصی است.

کامنت‌هایی که به طور مستقیم به تمایلات جنسی یا عاطفی اشاره دارند، خط قرمزهای یک رابطه‌ی متعهدانه را زیر پا می‌گذارند.

3. ارسال پیام‌های خصوصی و پنهانی

تبادل پیام‌های خصوصی با فردی دیگر، بدون اطلاع و رضایت همسر یا پارتنر، می‌تواند نوعی خیانت عاطفی یا جنسی باشد.

محتوای این پیام‌ها می‌تواند شامل صحبت‌های صمیمانه، اعتراف به احساسات، تبادل عکس‌های شخصی یا حتی برنامه‌ریزی برای ملاقات‌های پنهانی باشد.

بهره‌گیری از اپلیکیشن‌های پیام‌رسان رمزگذاری شده برای پنهان کردن ارتباطات، نشان‌دهنده‌ی آگاهی از نادرست بودن این رفتار است.

حذف کردن پیام‌ها پس از ارسال یا دریافت، تلاشی برای پاک کردن ردپا و جلوگیری از کشف رابطه است.

تبادل پیام‌های جنسی یا تحریک‌آمیز با فردی غیر از همسر یا پارتنر، مصداق بارز خیانت جنسی در فضای مجازی است.

دریافت پیام‌های عاشقانه یا جنسی و عدم اطلاع‌رسانی به همسر یا پارتنر، نشان‌دهنده‌ی تمایل به ادامه‌ی ارتباط است.

حتی رد و بدل کردن پیام‌های معمولی و بی‌ضرر نیز، اگر به صورت پنهانی و با هدف ایجاد یک ارتباط عاطفی جدید انجام شود، می‌تواند نوعی خیانت محسوب شود.

4. عضویت در گروه‌ها و کانال‌های نامناسب

عضویت در گروه‌ها و کانال‌هایی که محتوای غیراخلاقی، جنسی یا خشونت‌آمیز منتشر می‌کنند، می‌تواند نشان‌دهنده‌ی تمایلات پنهانی و ناخوشایند باشد.

فعالیت در این گروه‌ها و به اشتراک گذاشتن محتوا با دیگران، می‌تواند نوعی خیانت به ارزش‌ها و تعهدات یک رابطه باشد.

عضویت در گروه‌های دوستیابی یا کانال‌های همسریابی، در حالی که در یک رابطه متعهدانه قرار دارید، به طور واضح نشان‌دهنده‌ی عدم تعهد و تمایل به برقراری ارتباط با افراد دیگر است.

حمایت از گروه‌ها و کانال‌هایی که ترویج‌دهنده‌ی خیانت و روابط نامشروع هستند، می‌تواند تاثیر منفی بر روی رابطه‌ی شما داشته باشد.

حتی عضویت منفعلانه در این گروه‌ها و مشاهده‌ی محتوا، بدون هیچگونه فعالیت، می‌تواند نشان‌دهنده‌ی کنجکاوی و تمایل به تجربه‌ی چیزهای جدید باشد.

پنهان کردن عضویت در این گروه‌ها از همسر یا پارتنر، نشان‌دهنده‌ی آگاهی از نادرست بودن این رفتار است.

به اشتراک گذاشتن اطلاعات شخصی در این گروه‌ها، می‌تواند منجر به سوء استفاده و مشکلات جدی در رابطه شود.

5. ایجاد اکانت‌های جعلی و پنهانی

ایجاد اکانت‌های جعلی و پنهانی در شبکه‌های اجتماعی، معمولاً با هدف مخفی کردن فعالیت‌ها و برقراری ارتباط با افراد دیگر انجام می‌شود.

بهره‌گیری از این اکانت‌ها برای دنبال کردن افراد خاص، ارسال پیام‌های پنهانی یا عضویت در گروه‌های نامناسب، می‌تواند نوعی خیانت باشد.

پنهان کردن هویت واقعی و بهره‌گیری از نام‌های مستعار، نشان‌دهنده‌ی تمایل به فرار از مسئولیت و عدم تمایل به پاسخگویی در قبال رفتارها است.

بهره‌گیری از اکانت‌های جعلی برای جاسوسی در فعالیت‌های همسر یا پارتنر، نشان‌دهنده‌ی عدم اعتماد و حسادت است.

برقراری ارتباط با افراد دیگر با هویت جعلی و ایجاد یک شخصیت متفاوت، نوعی فریبکاری و دورویی است.

بهره‌گیری از عکس‌های جعلی و اطلاعات نادرست در پروفایل، نشان‌دهنده‌ی تمایل به جلب توجه افراد دیگر با هویت غیرواقعی است.

حتی ایجاد اکانت‌های جعلی برای بازی و سرگرمی نیز، اگر با هدف پنهان کردن فعالیت‌ها و ایجاد ارتباطات پنهانی انجام شود، می‌تواند نوعی خیانت محسوب شود.

6. به اشتراک گذاشتن اطلاعات خصوصی با دیگران

به اشتراک گذاشتن اطلاعات خصوصی و صمیمی زندگی مشترک با افراد دیگر، بدون رضایت همسر یا پارتنر، نقض حریم خصوصی و اعتماد است.

این اطلاعات می‌تواند شامل مشکلات زناشویی، مسائل مالی، اسرار شخصی یا حتی جزئیات روابط جنسی باشد.

درد و دل کردن با دیگران در مورد مشکلات رابطه، به جای صحبت کردن با همسر یا پارتنر، می‌تواند باعث ایجاد شکاف عمیق‌تر در رابطه شود.

به اشتراک گذاشتن عکس‌ها یا ویدیوهای خصوصی همسر یا پارتنر بدون اجازه او، مصداق بارز نقض حریم خصوصی و سوء استفاده است.

صحبت کردن در مورد نقاط ضعف و مشکلات همسر یا پارتنر با دیگران، نوعی بی‌احترامی و تحقیر او است.

دریافت مشورت از افراد دیگر در مورد مسائل مربوط به رابطه، به جای صحبت کردن با همسر یا پارتنر، می‌تواند باعث ایجاد اختلاف و سوء تفاهم شود.

به اشتراک گذاشتن اطلاعات مالی یا قانونی مربوط به زندگی مشترک با افراد دیگر، می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری داشته باشد.

7. مخفی کردن فعالیت‌های آنلاین

مخفی کردن فعالیت‌های آنلاین از همسر یا پارتنر، نشان‌دهنده‌ی آگاهی از نادرست بودن این رفتار و تلاش برای پنهان کردن چیزی است.

این مخفی‌کاری می‌تواند شامل حذف تاریخچه‌ی مرورگر، بهره‌گیری از اپلیکیشن‌های پنهان‌ساز، قفل کردن گوشی یا تبلت و یا تغییر رمز عبور حساب‌های کاربری باشد.

عدم تمایل به به اشتراک گذاشتن صفحه‌ی گوشی یا تبلت با همسر یا پارتنر، نشان‌دهنده‌ی تمایل به حفظ حریم خصوصی بیش از حد است.

بهره‌گیری از اینترنت به صورت پنهانی و در ساعات غیرمعمول، می‌تواند نشان‌دهنده‌ی فعالیت‌های مشکوک باشد.

تغییر ناگهانی رفتار آنلاین و تلاش برای پنهان کردن فعالیت‌ها، می‌تواند نشان‌دهنده‌ی احساس گناه و ترس از لو رفتن باشد.

عدم پاسخگویی به سوالات همسر یا پارتنر در مورد فعالیت‌های آنلاین، نوعی فرار از مسئولیت و پنهان‌کاری است.

حتی پاک کردن کوکی‌ها و اطلاعات ذخیره شده در مرورگر، اگر به صورت مداوم و با هدف پنهان کردن فعالیت‌ها انجام شود، می‌تواند مشکوک به نظر برسد.

8. دروغ گفتن درباره فعالیت‌های آنلاین

دروغ گفتن در مورد فعالیت‌های آنلاین، جهت پنهان کردن ارتباطات نامناسب یا رفتارهای مشکوک، نوعی خیانت است.

این دروغ‌ها می‌تواند شامل انکار ارتباط با فردی خاص، پنهان کردن عضویت در گروه‌های نامناسب یا انکار بازدید از وب‌سایت‌های غیراخلاقی باشد.

تغییر داستان و تناقض در گفته‌ها، نشان‌دهنده‌ی تلاش برای فریب دادن همسر یا پارتنر است.

اجتناب از صحبت کردن در مورد فعالیت‌های آنلاین و تغییر موضوع بحث، نوعی فرار از پاسخگویی است.

نسبت دادن فعالیت‌های آنلاین خود به دیگران، نوعی فریبکاری و تلاش برای تبرئه کردن خود است.

دروغ گفتن در مورد زمان صرف شده در فضای مجازی، نشان‌دهنده‌ی آگاهی از تاثیر منفی این فعالیت‌ها بر روی رابطه است.

حتی سکوت کردن و عدم ارائه توضیحات کافی در مورد فعالیت‌های آنلاین نیز، می‌تواند به عنوان دروغ تلقی شود.

9. داشتن روابط عاطفی آنلاین با دیگران

ایجاد روابط عاطفی آنلاین با افراد دیگر، به موازات رابطه‌ی اصلی، نوعی خیانت عاطفی است.

این روابط می‌تواند شامل تبادل احساسات، تعریف و تمجید، حمایت عاطفی و حتی برنامه‌ریزی برای دیدارهای حضوری باشد.

سرمایه‌گذاری عاطفی در یک رابطه‌ی آنلاین، در حالی که رابطه‌ی اصلی در حال فرسایش است، نشان‌دهنده‌ی نارضایتی و تمایل به برقراری ارتباط با فردی دیگر است.

مقایسه کردن همسر یا پارتنر با افراد دیگر در فضای مجازی، نوعی بی‌احترامی و تحقیر است.

دریافت حمایت عاطفی از افراد دیگر در فضای مجازی، به جای همسر یا پارتنر، نشان‌دهنده‌ی عدم صمیمیت و ارتباط عاطفی قوی در رابطه‌ی اصلی است.

فانتزی‌پردازی و رویاپردازی در مورد افراد دیگر در فضای مجازی، می‌تواند به مرور زمان به یک رابطه‌ی عاطفی واقعی تبدیل شود.

حتی به اشتراک گذاشتن احساسات و مشکلات شخصی با افراد دیگر در فضای مجازی، به جای همسر یا پارتنر، نوعی خیانت عاطفی محسوب می‌شود.

10. روابط جنسی آنلاین با دیگران (سایبرسکس)

برقراری روابط جنسی آنلاین با افراد دیگر، از طریق چت، تماس تصویری یا تبادل عکس و ویدیو، مصداق بارز خیانت جنسی در فضای مجازی است.

این روابط می‌تواند شامل صحبت‌های جنسی، خودارضایی در حضور دیگران، تبادل عکس‌های برهنه و یا تماشای فیلم‌های پورنوگرافی با دیگران باشد.

تحریک جنسی و ارگاسم با فردی غیر از همسر یا پارتنر، نوعی نقض تعهد و صمیمیت جنسی است.

مخفی کردن این فعالیت‌ها از همسر یا پارتنر، نشان‌دهنده‌ی آگاهی از نادرست بودن این رفتار است.

وابستگی به روابط جنسی آنلاین و عدم تمایل به برقراری رابطه‌ی جنسی با همسر یا پارتنر، می‌تواند باعث ایجاد مشکلات جدی در رابطه شود.

تهدید یا اجبار دیگران به برقراری روابط جنسی آنلاین، نوعی سوء استفاده و تجاوز جنسی است.

حتی تماشای فیلم‌های پورنوگرافی به صورت پنهانی و با هدف تحریک جنسی برای برقراری ارتباط با فردی دیگر نیز، می‌تواند نوعی خیانت جنسی محسوب شود.

11. بهره‌گیری از اپلیکیشن‌های دوست‌یابی و همسریابی

بهره‌گیری از اپلیکیشن‌های دوست‌یابی و همسریابی، در حالی که در یک رابطه متعهدانه قرار دارید، به طور واضح نشان‌دهنده‌ی عدم تعهد و تمایل به برقراری ارتباط با افراد دیگر است.

ایجاد پروفایل در این اپلیکیشن‌ها، با هدف جلب توجه و پیدا کردن پارتنر جدید، نوعی خیانت محسوب می‌شود.

تبادل پیام با افراد دیگر در این اپلیکیشن‌ها، حتی اگر به قصد دوستی باشد، می‌تواند باعث ایجاد سوء تفاهم و ناراحتی در رابطه شود.

دیدار با افراد دیگر که از طریق این اپلیکیشن‌ها با آنها آشنا شده‌اید، مصداق بارز خیانت فیزیکی و عاطفی است.

حذف کردن پروفایل خود از این اپلیکیشن‌ها، پس از متوجه شدن همسر یا پارتنر، نشان‌دهنده‌ی تلاش برای پنهان کردن فعالیت‌ها و جلوگیری از بروز مشکلات بیشتر است.

بهره‌گیری از این اپلیکیشن‌ها به صورت پنهانی و با هویت جعلی، نشان‌دهنده‌ی آگاهی از نادرست بودن این رفتار است.

حتی تماشای پروفایل افراد دیگر در این اپلیکیشن‌ها، اگر به قصد پیدا کردن پارتنر جدید باشد، می‌تواند نوعی خیانت محسوب شود.

12. آنلاین و اعتیاد به اینترنت

آنلاین و اعتیاد به اینترنت، می‌تواند منجر به مشکلات مالی، عاطفی و خانوادگی شود و به نوعی خیانت به خود و خانواده محسوب شود.

صرف کردن زمان و پول زیاد در آنلاین، به جای صرف کردن آن برای خانواده و رابطه‌ی خود، نوعی بی‌توجهی و نادیده گرفتن نیازهای آنها است.

مخفی کردن آنلاین و بدهی‌های ناشی از آن از همسر یا پارتنر، نوعی فریبکاری و نقض اعتماد است.

اعتیاد به اینترنت و غفلت از مسئولیت‌های زندگی، می‌تواند باعث ایجاد نارضایتی و دوری عاطفی در رابطه شود.

بی‌توجهی به نیازهای همسر یا پارتنر به دلیل اعتیاد به اینترنت، نوعی بی‌احترامی و نادیده گرفتن حقوق او است.

از دست دادن کنترل بر رفتار خود در فضای مجازی و انجام کارهایی که در حالت عادی انجام نمی‌دهید، می‌تواند به رابطه‌ی شما آسیب برساند.

حتی صرف کردن زمان زیاد در فضای مجازی و کم توجهی به همسر یا پارتنر، می‌تواند نوعی خیانت عاطفی محسوب شود.

13. دزدیدن هویت آنلاین دیگران

دزدیدن هویت آنلاین دیگران، شامل بهره‌گیری از اطلاعات شخصی و عکس‌های آنها برای ایجاد اکانت‌های جعلی و انجام فعالیت‌های غیرقانونی است.

این عمل می‌تواند به طور جدی به اعتبار و شهرت فرد قربانی آسیب برساند و عواقب قانونی داشته باشد.

بهره‌گیری از هویت جعلی برای فریب دادن و کلاهبرداری از دیگران، نوعی جرم سایبری است.

ایجاد مزاحمت برای دیگران با بهره‌گیری از هویت جعلی، می‌تواند منجر به پیگیری قضایی شود.

حتی بهره‌گیری از عکس‌های دیگران برای جلب توجه در شبکه‌های اجتماعی نیز، نوعی نقض حقوق و حریم خصوصی افراد است.

دسترسی غیرمجاز به اطلاعات شخصی دیگران و بهره‌گیری از آن برای اهداف شخصی، جرم محسوب می‌شود.

حتی کپی کردن محتوای تولید شده توسط دیگران و انتشار آن با نام خود نیز، نوعی سرقت ادبی و نقض حقوق مولف است.

14. باج‌گیری اینترنتی

باج‌گیری اینترنتی، شامل تهدید به انتشار اطلاعات شخصی یا عکس‌های خصوصی افراد، در صورت عدم پرداخت پول یا انجام خواسته‌های غیرقانونی است.

این عمل می‌تواند به طور جدی به سلامت روانی و عاطفی قربانی آسیب برساند و عواقب جبران‌ناپذیری داشته باشد.

تهدید به انتشار اطلاعات مربوط به رابطه نامشروع یا خیانت، نوعی باج‌گیری عاطفی است.

سوء بهره‌گیری از اطلاعات شخصی برای تهدید و اخاذی، جرم محسوب می‌شود.

حتی ارسال پیام‌های تهدیدآمیز و توهین‌آمیز در فضای مجازی نیز، می‌تواند منجر به پیگیری قضایی شود.

انتشار اطلاعات نادرست و شایعات درباره دیگران در فضای مجازی، نوعی افترا و تهمت است.

حتی تهدید به انتشار عکس‌های شخصی در صورت عدم انجام خواسته خاص نیز، نوعی باج‌گیری اینترنتی محسوب می‌شود.

15. سوء بهره‌گیری از شبکه‌های اجتماعی برای آزار و اذیت

سوء بهره‌گیری از شبکه‌های اجتماعی برای آزار و اذیت دیگران، شامل ارسال پیام‌های تهدیدآمیز، انتشار اطلاعات شخصی و ایجاد مزاحمت‌های آنلاین است.

این عمل می‌تواند به طور جدی به سلامت روانی و عاطفی قربانی آسیب برساند و عواقب قانونی داشته باشد.

ایجاد اکانت‌های جعلی برای آزار و اذیت دیگران، نوعی جرم سایبری است.

انتشار عکس‌های شخصی افراد بدون اجازه آنها، نوعی نقض حریم خصوصی و سوء استفاده است.

ایجاد شایعات و انتشار اطلاعات نادرست درباره دیگران، نوعی افترا و تهمت است.

ارسال پیام‌های تهدیدآمیز و توهین‌آمیز در فضای مجازی، می‌تواند منجر به پیگیری قضایی شود.

حتی لایک کردن و به اشتراک گذاشتن محتوایی که باعث آزار و اذیت دیگران می‌شود نیز، نوعی مشارکت در جرم محسوب می‌شود.

16. فریبکاری عاطفی آنلاین (Catfishing)

فریبکاری عاطفی آنلاین (Catfishing)، شامل ایجاد یک هویت جعلی در فضای مجازی جهت برقراری ارتباط عاطفی با دیگران است.

این عمل می‌تواند با هدف کلاهبرداری، سوء استفاده عاطفی یا جنسی انجام شود.

ایجاد یک شخصیت خیالی و فریب دادن دیگران با وعده‌های دروغین، نوعی سوء استفاده عاطفی است.

گرفتن پول یا اطلاعات شخصی از افراد با بهره‌گیری از هویت جعلی، نوعی کلاهبرداری است.

برقراری ارتباط با افراد متاهل با هویت جعلی و ایجاد رابطه نامشروع، نوعی خیانت محسوب می‌شود.

بهره‌گیری از عکس‌های دیگران برای فریب دادن و جلب توجه، نوعی نقض حقوق و حریم خصوصی افراد است.

حتی ایجاد یک شخصیت کاملا مطلوب و پنهان کردن هویت واقعی خود، با هدف فریب دادن دیگران نیز، نوعی فریبکاری عاطفی محسوب می‌شود.

17. تبادل اطلاعات محرمانه شرکت یا سازمان

تبادل اطلاعات محرمانه شرکت یا سازمان با افراد غیرمجاز، نوعی خیانت به سازمان و نقض تعهدات شغلی است.

این عمل می‌تواند منجر به افشای اسرار تجاری، از دست دادن مزیت رقابتی و آسیب‌های مالی و اعتباری به سازمان شود.

فروش اطلاعات محرمانه به رقبا، نوعی جاسوسی صنعتی و خیانت به منافع سازمان است.

به اشتراک گذاشتن اطلاعات مربوط به مشتریان یا کارکنان سازمان با افراد غیرمجاز، نوعی نقض حریم خصوصی و قانون حمایت از داده‌ها است.

بهره‌گیری از اطلاعات محرمانه برای منافع شخصی، نوعی سوء بهره‌گیری از موقعیت شغلی و خیانت به اعتماد سازمان است.

حتی ارسال ایمیل‌های حاوی اطلاعات محرمانه به آدرس‌های غیرمجاز نیز، نوعی سهل‌انگاری و نقض امنیت اطلاعات محسوب می‌شود.

افشای اطلاعات مربوط به پروژه‌ها یا طرح‌های در حال اجرا، می‌تواند به 경쟁ی‌ها در کسب و کار کمک کند.

18. دانلود و انتشار غیرقانونی محتوا

دانلود و انتشار غیرقانونی محتوای دارای حق کپی‌رایت، نوعی نقض حقوق مولف و قانون کپی‌رایت است.

این عمل می‌تواند منجر به پیگیری قانونی و پرداخت جریمه‌های سنگین شود.

دانلود فیلم‌ها، موسیقی‌ها و نرم‌افزارهای غیرقانونی، نوعی سرقت ادبی و حمایت از فعالیت‌های غیرقانونی است.

انتشار محتوای دارای حق کپی‌رایت بدون اجازه صاحب اثر، نوعی نقض حقوق و خیانت به هنرمندان و تولیدکنندگان محتوا است.

بهره‌گیری از شبکه‌های P2P برای دانلود و به اشتراک گذاشتن محتوای غیرقانونی، ریسک ابتلا به ویروس‌ها و بدافزارها را افزایش می‌دهد.

حتی به اشتراک گذاشتن لینک‌های دانلود محتوای غیرقانونی نیز، نوعی مشارکت در جرم محسوب می‌شود.

بهره‌گیری از محتوای دزدی برای اهداف تجاری، می‌تواند منجر به پیگیری قضایی و پرداخت خسارت‌های سنگین شود.

19. عدم رعایت حریم خصوصی و امنیت دیگران در فضای مجازی

عدم رعایت حریم خصوصی و امنیت دیگران در فضای مجازی، می‌تواند منجر به افشای اطلاعات شخصی، سوء بهره‌گیری از اطلاعات و آسیب‌های روانی و عاطفی به افراد شود.

انتشار عکس‌ها و ویدیوهای خصوصی دیگران بدون اجازه آنها، نوعی نقض حریم خصوصی و سوء استفاده است.

هک کردن حساب‌های کاربری دیگران و دسترسی غیرمجاز به اطلاعات شخصی آنها، نوعی جرم سایبری است.

به اشتراک گذاشتن اطلاعات تماس و آدرس دیگران بدون اجازه آنها، می‌تواند منجر به مزاحمت‌های تلفنی و حضوری شود.

فریب دادن دیگران برای افشای اطلاعات شخصی، نوعی کلاهبرداری و سوء استفاده است.

عدم رعایت تنظیمات حریم خصوصی در شبکه‌های اجتماعی و افشای اطلاعات شخصی به صورت عمومی، می‌تواند ریسک سوء استفاده را افزایش دهد.

حتی بی‌توجهی به هشدارهای امنیتی و کلیک کردن بر روی لینک‌های مشکوک نیز، می‌تواند منجر به سرقت اطلاعات و هک شدن حساب کاربری شود.