در یک رابطه‌ی عاشقانه سالم، ابراز عشق و محبت یکی از مهم‌ترین ارکان به شمار می‌رود. اما گاهی پیش می‌آید که یکی از طرفین به تدریج یا ناگهانی، از ابراز این احساسات خودداری می‌کند. این موضوع می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد و بررسی آنها به درک بهتر مشکل و یافتن راه حل کمک می‌کند.

چرا در روابط عاشقانه از ابراز عشق می‌ترسیم؟

ترس از آسیب‌پذیری

یکی از مهم‌ترین دلایل امتناع از ابراز عشق، ترس از آسیب‌پذیری است. وقتی عشق خود را ابراز می‌کنیم، خود را در معرض قضاوت، طرد شدن یا سوء استفاده قرار می‌دهیم.

این ترس به‌ویژه در افرادی که تجربیات ناخوشایندی در روابط گذشته داشته‌اند، قوی‌تر است.

آنها ناخودآگاه از تکرار آن درد می‌ترسند و به همین دلیل از ابراز احساسات خود اجتناب می‌کنند.

آسیب پذیر بودن نیازمند شجاعت است و همه افراد این شجاعت را ندارند.

فرد ممکن است از صمیمیت عاطفی عمیق بترسد.

این ترس می‌تواند منجر به دوری عاطفی شود.

ممکن است فرد از این می‌ترسد که طرف مقابل از احساسات ابراز شده، سوء استفاده کند.

ترس از طرد شدن

این ترس ریشه در نیاز عمیق انسان به پذیرفته شدن و دوست داشته شدن دارد. هیچ‌کس دوست ندارد طرد شود، مخصوصا از طرف کسی که به او علاقه دارد.

ترس از طرد شدن می‌تواند باعث شود فرد از ابراز احساسات خود خودداری کند تا از مواجهه با این احتمال دردناک جلوگیری کند.

این ترس گاهی ناشی از عدم اعتماد به نفس و باور به عدم لیاقت برای عشق و محبت است.

فرد ممکن است فکر کند به اندازه کافی خوب نیست و در نتیجه، ارزش عشق و توجه طرف مقابل را ندارد.

ریشه این ترس می‌تواند در کودکی و روابط خانوادگی فرد باشد.

فردی که در کودکی مورد انتقاد یا بی‌توجهی قرار گرفته، ممکن است در بزرگسالی نیز با این ترس دست و پنجه نرم کند.

حتی یک تصور خیالی از طرد شدن هم می‌تواند مانع ابراز عشق شود.

عدم اعتماد به نفس

فردی که اعتماد به نفس کافی ندارد، ممکن است احساس کند که شایسته عشق و محبت نیست. او ممکن است از این بترسد که اگر عشق خود را ابراز کند، طرف مقابل متوجه نقص‌های او شود و او را ترک کند.

این افراد معمولاً خود را با دیگران مقایسه می‌کنند و احساس می‌کنند که از آنها کمتر هستند.

این کمبود اعتماد به نفس می‌تواند مانع از برقراری ارتباط صمیمی و ابراز احساسات شود.